2021

سازمان ملل متحد توصیه می ‏کند:
به منظور تسهیل دسترسی ده الی پانزده درصد باقیمانده از زنانی که در حال حاضر تحت پوشش برنامه‎ ها و خدمات PMTCT (پیشگیری از انتقال بیماری از طریق مادر به کودک) قرار ندارند و نیز دستیابی به EMTCT (حذف انتقال بیماری از طریق مادر به کودک) و یا آگاهی از روش های انتقال بیماری‏ هایی همچون HIV، هپاتیت C ،B و سفیلیس از طریق مادر به کودک در جهان، ضروری است که مداخلات هدفمند در اولویت قرار گیرد.

سازمان ملل متحد توصیه می ‏کند:
تمامی کشورهای اجرا کنندۀ برنامه‏ های ملی EMTCT (حذف انتقال بیماری از طریق مادر به کودک) باید اطمینان حاصل نمایند که این برنامه ‏ها با مشورت شبکه‎ های گروه‏ زنان مصرف ‏کنندۀ مواد، از جمله زنان مصرف‎ کنندۀ زندانی، کارگران جنسی و مبتلایان به HIV، انجام می ‏پذیرد.

سازمان ملل متحد توصیه می‏ کند:
مراقبت‏ های مربوط به بهداشت جنسی و باروری: خدمات مربوط به عفونت‏ های مسری مقاربتی و برنامه‏ های تنظیم خانواده می‏ تواند با خدمات مربوط به HIV ادغام شود. خدمات تنظیم خانواده، از جمله پیشگیری از بارداری به شکل داوطلبانه، باید از طریق خدمات كاهش آسیب در دسترس متقاضیان قرار گیرد.

سازمان ملل متحد توصیه می ‏کند:
درمان ضدویروسیِ مستمر برای مصرف‏ کنندگان مواد مخدر که به HIV نیز مبتلا هستند، و از آن جمله زنان باردار و شیردهی که وضعیت بالینی HIV در آن‎ ها پایدار است می‏ تواند از طریق خدمات کاهش آسیب انجام‏ شود، این افراد می‏ توانند از همسالان مجرب درمان و آموزش پذیرند و یا طی زایمان بعدی تحت درمان و آموزش قرار گیرند.

سازمان ملل متحد توصیه می ‏کند:
آزمایش و یا غربالگری معمول برای تشخیص HIV، هپاتیت B و C، سفیلیس و سایر عفونت‎ های مسری مقاربتی باید با استفاده از روش تست سریع، و همراه با خدمات کاهش آسیب یا درمان دارویی انجام پذیرد.

همۀ نوزادان در معرض ابتلا به HIV باید از بدو تولد و به منظور پیشگیری از ابتلا، داروهای ضدویروسی دریافت کنند و ضروری است در هنگام تولد با استفاده از آزمایش های اسید نوکلئیک در صورت ریسک بالای ابتلا بررسی شوند و به منظور تشخیص زودرس این بیماری در نوزادان تا دو ماهگی اقدام گردد.

سازمان ملل متحد در حمایت از زنان باردار و شیرده مبتلا به HIV آورده است:
هنگامی که بار ویروسی HIV قابل تشخیص نباشد، خطر انتقال HIV از طریق شیردهی کم است و اگر نوزاد تازه متولد شده دوز واکسن یک ظرفیتی را ظرف بیست و چهار ساعت پس از تولد دریافت کند، خطر انتقال هپاتیت B ناچیز به نظر می ‏رسد.

سازمان ملل متحد در حمایت از زنان باردار و شیرده مبتلا به HIV آورده است:
به طور معمول روش سزارین نباید به زنان مبتلا به HIV توصیه شود. همین توصیه ‏ها در مورد مبتلایان به عفونت ‎های هپاتیت B و C نیز صادق است. کارکنان بخش مراقبت ‏های بهداشتی باید اقدامات احتیاطی مقتضی را برای تمامی زایمان ‏ها، از جمله مواردی که مادران به HIV یا هپاتیت B یا C مبتلا هستند، انجام دهند.

سازمان بهداشت جهانی توصیه می‏ کند که تمامی زنان در اولین معاینه کلینیکی پیش از زایمان، از نظر HIV، هپاتیت B و همچنین سفیلیس غربال شوند و در صورت لزوم تحت درمان قرار گیرند.