از ما خواسته شده بود تا دلنوشته ای به” اهسا” تقدیم کنیم.
روز جهانی معلولان نزدیک است و خب می دانیم که در جامعۀ ماهم این قبیل افراد کم نیستند. من به این اعتقاد دارم که اگر کسی به ظاهر کمی از دیگران متفاوت تر است، نباید او را معلول خطاب کرد، چون اون هم مثل بقیۀ انسان هاست و استعدادها و شایستگی های خودش را دارد. این گونه افراد فقط کمی ناتوان، یا بهتر بگویم کم توان هستند. ما پدر و مادرها برای کودکان کم توانمان از جان و دل مایه می گذاریم تا پیشرفتشان را ببینیم. این کودکان به توجه و دلگرمی اطرافیان نیاز دارند، نه به نگاه های بد و قضاوت هایشان. کودکان توانیاب برای نتیجه گرفتن، به حمایت های خاصی احتیاج دارند. مثلا مرکز توانبخشی “اهسا” در البرز، کمک های فوق العاده ای را به توانیاب های تحت پوشش خود ارائه می دهد. من سه سال است که محمدحسین را به بخش توانیاب این انجمن می آورم. به همت خیرین محترم و کارمندان عزیز، مخصوصا خانم نساجان و همچنین کاردرمانگران زحمتکش، محمدحسین شروع به راه رفتن کرده. من خودم را مدیون حمایت های آنان می دانم، چون با وضع مالی ای که داشتم، هیچوقت نمی توانستم از مراکز خصوصی خدمات دریافت کنم. امیدوارم که بیشتر شاهد موفقیت های کودکانی باشند که به خاطر آن ها با خدای خودشان عهد بستند و درآخر آرزو می کنم تمام بچه هایی که به خدمات این مرکز نیاز دارند، هرچه زودتر سلامتی خود را بدست آورند. با آرزوی برکت و سلامتی برای تمام فعالیین زحمتکش این مرکز.