کاردرمانی چیست ؟
کاردرمانی یکی از زیر شاخه های توانبخشی است که به افراد دارای مشکلات خاص حرکتی و ذهنی کمک می‌کند تا به فعالیت های معمول زندگی باز گردند. در برخی موارد، فرد احتمالاً برخی از مراقبت های پزشکی نظیر جراحی و دارو درمانی را گذرانیده، اما دچار آسیب و یا ناتوانی است و هنوز به شرایط مطلوب و مستقلی برای انجام فعالیت های روزمرۀ زندگی بازنگشته است. متخصصین کار درمانی به این گروه از افراد کمک می کنند تا مهارت های روزانۀ خود را بازیابند. به عبارت دیگر: “پزشکی می تواند زندگی فرد را نجات دهد، اما کار درمانی کمک می کند که فرد پس از شرایط ایجاد شده، زندگی مطلوب خود را بازیابد.”
حوزۀ کاری کاردرمانگران چه گروه هایی را در بر می گیرد؟
از آنجا که آسیب یا بیماری می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد و نقش ویران کننده ای در زندگی شخص داشته باشد، کاردرمانگران به هر سنی از مراجعین، از نوزادان گرفته تا کودکان، خردسال، بزرگسالان و سالمندان یاری می رسانند.
کاردرمانی چگونه به افراد توانیاب کمک می کند؟
کاردرمانی به فرد توانیاب کمک می‌کند تا در حیطه‌های مختلف ذهنی و جسمی به مهارت های اولیۀ زندگی، بر اساس شرایط جسمی و ذهنی خود، دست پیدا کند. به عنوان مثال کودکی را در نظر آورید که در فرآیند راه رفتن دچار مشکل است. کاردرمانی با استفاده از روش های مختلف می‌تواند مشکلات راه رفتن کودک را تسهیل نماید و باعث شود که کودک بتواند در مهارت های روزمره به توانایی قابل ملاحظه ای دست یابد.
روند کاردرمانی چگونه است ؟
کاردرمانگران از روش های مختلفی برای انجام کار استفاده می‌کنند. روند درمانی شامل موارد ذیل است:
*ارزیابی کاردرمانی: این مرحله، بررسی تاریخچۀ بیماری و وضعیت سلامتی بیمار در گذشته و حال توسط درمانگر را در بر می گیرد. ارزیابی فیزیکی می تواند بررسی عملکرد عضلات، هماهنگی حرکتی، قدرت عضلات و دامنۀ حرکتی مفاصل را شامل شود. ارزیابی ذهنی شامل بررسی مهارت های شناختی و نیز ارزیابی های هوشی فرد است. کاردرمانگر بر اساس نتایج برآمده از ارزیابی، برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت خود را برای بهبودی بیمار ارائه می دهد.
*فرآیند درمان در کاردرمانی: برنامۀ درمانی بر حسب نوع بیماری و زمینۀ کاری، در سه دستۀ ذهنی، جسمی یا روانی برنامه ریزی می شود. به صورت کلی، کاردرمانگران با ترکیبی از مداخلات حرکتی، ذهنی و روانی، بیمار را به سوی دستیابی به اهداف مهارتی سوق می دهند.
*تکنیک های کاردرمانی: برخی از روش هایی که کار درمانگران در زمینه های جسمی و روانی به کار می گیرند شامل موارد ذیل است:
-آموزش مهارت های حرکتی
-رفع اسپاسم و محدودیت در مفاصل
-تمرینات حسی
-اس آی
-تجویز وسایل کمکی
-تقویت و بهبود مهارت های دست
-آموزش های ذهنی و شناختی
روش هایی که توسط کاردرمانگران در زمینۀ افزایش مهارت در کودکان انجام می شود شامل موارد ذیل است:
-بهبود مهارت های نوشتاری و هماهنگی چشم و دست در کودکان
-تقویت حرکات ظریف دست، مانند مهارت قیچی کردن
-بهبود تعادل و ایجاد هماهنگی در حرکات
-متعادل سازی حسی در کودکان
-تقویت مهارت های روزمره، مانند لباس پوشیدن
کاردرمانی می تواند در زمینۀ یکپارچگی حسی به کودکان کمک شایان توجهی رساند. به عنوان نمونه، گروهی از کودکان در پردازش حسی با مشکل روبرو هستند و بیش از حد نسبت به صداهایی که می شنوند، مناظری که می بینند، طعم هایی که می چشند، بوهایی که استشمام می کنند و در نهایت اشیایی که لمس می کنند، واکنش نشان می دهند. عدم توجه به درمان این دست اختلالات می تواند کودکان را به سمت بیش فعالی و یا مشکلات دیگر سوق دهد .
*زمان ترخیص از کاردرمانی: ترخیص بیمار به این معنا است که او دیگر از نظارت و درمان بی نیاز شده است، اما این موضوع لزوماً به معنای پایان کار نیست، زیرا در این مرحله درمان هایی توسط کاردرمانگران جهت انجام در منزل ارائه می شود که باید توسط بیمار در طولانی مدت انجام شود تا شرایط او را به لحاظ جسمی و ذهنی تثبیت نماید.